acusatiu: diferència entre les revisions
Contingut suprimit Contingut afegit
m r2.7.3) (Robot afegeix: fr:acusatiu, io:acusatiu, mg:acusatiu |
|||
Línia 37: | Línia 37: | ||
*{{diec}} |
*{{diec}} |
||
*{{gdlc}} |
*{{gdlc}} |
||
[[fr:acusatiu]] |
|||
[[io:acusatiu]] |
|||
[[mg:acusatiu]] |
Revisió del 01:19, 15 abr 2015
Català
- Pronúncia: or.: /ə.ku.zəˈtiw/; occ.: /a.ku.zaˈtiw/
- Etimologia: Del llatí accusativus.
Nom
acusatiu m. (plural acusatius)
- Forma que adopta una paraula, afegint el corresponent sufix al lexema, quan expressa sobre qui o què recau l'acció del subjecte en una frase.
- Ex: En llatí: "magister docet historiam" (traducció: "El mestre ensenya Història"); en aquest exemple historiam és la forma acusativa d'aquesta paraula.
- Ex: En llatí: "adire urbem" (traducció: "visitar la ciutat"); en aquest exemple urbem és la forma acusativa d'aquesta paraula.
Traduccions
Forma que expressa sobre qui o què recau l'acció
- Francès: accusatif (fr)
- Italià: accusativo (it)
Adjectiu
acusatiu m. (femení acusativa, plural masculí acusatius, plural femení acusatives)
- Que delata la culpabilitat d'algú.
- Que forma part de la part acusadora en un judici legal.
Traduccions
Que delata la culpabilitat
- Anglès: accusative (en)
- Castellà: acusativo (es)
- Francès: accusatif (fr)
- Italià: accusativo (it)
Referències
- Article corresponent a la Viquipèdia
- Per a més informació vegeu l'entrada al DIEC© sobre acusatiu
- Per a més informació vegeu l'entrada al Gran Diccionari de la Llengua Catalana © sobre acusatiu