Dido
Català[modifica]
- Pronúncia(i):
Oriental: central /ˈdi.ðu/ balear /ˈdi.ðo/, /ˈdi.ðu/ Occidental: /ˈdi.ðo/
Nom propi[modifica]
Dido f.
- (mitologia grega) Princesa de Tir, germana de Pigmalió, fundadora llegendària i primera reina de Cartago.
Sinònims[modifica]
- Elisa (nom tiri)
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: Di·do (2)
Vegeu també[modifica]
- Article corresponent a la Viquipèdia
- Obres de referència: DCVB, GEC
Llatí[modifica]
Nom propi[modifica]
Dīdō f. (genitiu Dīdūs o Dīdōnis)
- (mitologia grega) Dido
Declinació[modifica]
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | Dīdō | - |
Vocatiu | Dīdō | - |
Acusatiu | Dīdō | - |
Genitiu | Dīdūs | - |
Datiu | Dīdō | - |
Ablatiu | Dīdō | - |
Cas | Singular | Plural |
Nominatiu | Dīdō | - |
Vocatiu | Dīdō | - |
Acusatiu | Dīdōnem | - |
Genitiu | Dīdōnis | - |
Datiu | Dīdōnī | - |
Ablatiu | Dīdōne | - |
Sinònims[modifica]
Vegeu també[modifica]
- Gaffiot, Félix. «Dido». A: Dictionnaire Latin - Français, 1934. París: Hachette, 1934.