φίλος
Grec antic[modifica]
- Pronúncia: /ˈpʰi.los/
- Etimologia: Del protoindoeuropeu *bʰili- («bo, amable»).
Adjectiu[modifica]
φίλος (phílos) m.
Antònims[modifica]
- ἐχθρός (ekhthrós)
Notes[modifica]
En poesia s'empra com a adjectiu possessiu.
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959, pàg.153-154