στοά
Grec antic[modifica]
- Pronúncia: /ˈsto.ǎː/
- Etimologia: De l'arrel protoindoeuropea *steh₂- («estar dret»), de la qual també en deriva στῦλος (stŷlos, «pilar, columna»).
Nom[modifica]
στοά (stoá) f. (genitiu στοᾶς)
Vegeu també[modifica]
- Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Wörterbuch,, 1956, p.1004-1010