θυμός

Grec antic

• Pronúncia: /ˈtʰyː.mós/ (s.V aC), /ˈθyˈmos/ (s.IV dC)
• Etimologia: Del protohel·lènic *tʰūmós, procedent del protoindoeuropeu *dʰuh₂mós («fum»).

Nom

θυμός ‎(thymós) m. ‎(genitiu θῡμοῦ)

1. esperit
2. temperament
3. desig, voluntat
4. cor, passió, emoció
5. ment, pensament

Derivats

ἀθῡμία ‎(athȳmía) ἀπροθῡμία ‎(aprothȳmía) αὐτοεπιθῡμία ‎(autoepithȳmía) βαρυθῡμία ‎(barythȳmía) γλυκυθῡμία ‎(glykythȳmía) διθῡμία ‎(dithȳmía)

δυσθῡμία ‎(dysthȳmía) ἐκθῡμία ‎(ekthȳmía) ἐνθῡμία ‎(enthȳmía) ἐπιθῡμία ‎(epithȳmía) εὐθῡμία ‎(euthȳmía) κᾰκόθῡμος ‎(kakóthȳmos) μακροθῡμία ‎(makrothȳmía)

μικροθῡμία ‎(mikrothȳmía) ὀξυθύμια ‎(oxythýmia) προεπιθῡμία ‎(proepithȳmía) προθῡμία ‎(prothȳmía) Θυμοίτης ‎(Thymoítēs) θῡμαλγής ‎(thȳmalgḗs)