εργoν

Grec antic

• Pronúncia: /ˈér.ɡon/ (s. V aC), /ˈer.ɣon/ (s. IV dC)
• Etimologia: Del protoindoeuropeu *wérǵom.

Nom

εργoν ‎(ergon) n. ‎(genitiu ἔργου)

1. acció, fet
2. feina, tasca
3. treball

Variants

• ϝέργον ‎(wérgon) (dòric)
• ϝάργον ‎(wárgon) (hel·lènic)

Derivats

ᾱ̓ργός ‎(ārgós) Γεώργιος ‎(Geṓrgios) γεωργός ‎(geōrgós)

ἐνέργειᾰ ‎(enérgeia) ἐνεργέω ‎(energéō) ἐνεργής ‎(energḗs)

ἐργᾰλεῖον ‎(ergaleîon) ἐργᾰστήρῐον ‎(ergastḗrion) ἐργᾰ́της ‎(ergátēs)

κακοῦργος ‎(kakoûrgos) ληθᾱργῐ́ᾱ ‎(lēthārgíā) λήθᾱργος ‎(lḗthārgos)