èxplicit
Català[modifica]
- Pronúncia(i): /ˈɛks.pɫi.sit/
- Etimologia: Del llatí explicit liber, de explicitus est liber («el llibre acaba, està desplegat»), de explicō («desplegar»), per antítesi de incipit («íncipit», literalment «comença»), de incipiō. Doblet del patrimonial esplet i del cultisme explícit.
Nom[modifica]
èxplicit m. (plural èxplicits)
- Fórmula breu al final d’un manuscrit o d’un llibre antic.
Antònims[modifica]
Traduccions[modifica]
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: èx·pli·cit (3)