supplicare
Italià[modifica]
- Pronúncia(i): /sup.pliˈkaː.re/
- Etimologia: Del llatí supplicare.
Verb[modifica]
supplicare trans.
Conjugació[modifica]
Primera conjugació tema a, auxiliar avere
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: sup·pli·cà·re (4)
Llatí[modifica]
- Pronúncia(i): /sʊp.pliˈkaː.rɛ/
Verb[modifica]
supplicāre
- infinitiu del present actiu de supplicō
Derivats[modifica]
- suplica, en romanès
- suplicar, en català, castellà, occità i portuguès
- supplicate, en anglès
- supplier, en francès