sortir-se'n

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): oriental /surˈtir.sən/, occidental /soɾˈtiɾ.sen/
  • Etimologia: sortir + se + 'n

Verb[modifica]

sortir-se'n intr. pron.

  1. Sortir algú amb succés d'una situació difícil.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: me'n surto, se'n surt, ens en sortim

Traduccions[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Obres de referència: DIEC