sinus

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈsi.nus/
  • Etimologia: Cultisme del llatí sinus ‎(«concavitat, si») en nominatiu, per calc semàntic de l’àrab جِيبَ ‎(jība) introduït per Gerard de Cremona, del sànscrit ज्या ‎(jyā, «corda»), segle XIX. Doblet del patrimonial si.

Nom[modifica]

sinus m. ‎(plural invariable)

  1. Donat un angle, relació entre la longitud de la hipotenusa i la longitud del catet oposat d'un mateix triangle rectangle.

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: si·nus (2)

Vegeu també[modifica]


Anglès
[modifica]

  • Pronúncia: /ˈsaɪnəs/

Nom[modifica]

sinus ‎(plural sinuses)

  1. (anatomia) si

Vegeu també[modifica]

  • sinus. Diccionaris en Línia. TERMCAT, Centre de Terminologia. [Consulta: 15 juliol 2014].


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈsɪ.nʊs/
  • Etimologia: Derivat de domus

Nom[modifica]

sinus m. ‎(genitiu sinūs)

  1. cavitat
  2. esquerda, clot
  3. cala, badia
  4. plec de la toga que cau sobre el pit
  5. pitrera

Declinació[modifica]

4a declinació -us, -ūs
Cas Singular Plural
Nominatiu sinus sinūs
Vocatiu sinus sinūs
Acusatiu sinum sinūs
Genitiu sinūs sinuum
Datiu sinuī sinibus
Ablatiu sinū sinibus


Derivats[modifica]