rictus

De Viccionari


Català
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈrik.tus/
  • Etimologia: Del llatí rictus.

Nom[modifica]

rictus m. ‎(plural invariable)

  1. Expressió a la cara que dona l'aspecte d'un somriure exagerat i que és donada per la contracció forçada dels músculs facials.

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: ric·tus (2)
  • Heterograma de 6 lletres (cirstu)
  • Anagrama: rústic


Llatí
[modifica]

  • Pronúncia(i): /ˈrɪk.tʊs/

Nom[modifica]

rictus m. ‎(genitiu rictūs)

  1. obertura de la boca, especialment en riure
  2. gola

Declinació[modifica]

4a declinació -us, -ūs
Cas Singular Plural
Nominatiu rictus rictūs
Vocatiu rictus rictūs
Acusatiu rictum rictūs
Genitiu rictūs rictuum
Datiu rictuī rictibus
Ablatiu rictū rictibus


Sinònims[modifica]