punir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /puˈni/
Occidental:  nord-occidental /puˈni/, valencià /puˈniɾ/

Verb[modifica]

punir trans.

  1. Sancionar una falta amb una pena.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: puneixo, puneix, punim

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: pu·nir (2)
  • Anagrama: urpin

Vegeu també[modifica]