octroyer

De Viccionari


Francès
[modifica]

  • Pronúncia: /ɔk.tʁwaˈje/
  • Etimologia: Existent en francès antic amb la forma otroiier, derivat del llatí auctōrāre.

Verb[modifica]

octroyer

  1. concedir, atorgar

Conjugació[modifica]

Presenta la irregularitat d'alternar la y amb la i en algunes formes verbals.

1a conjugació - irregular
infinitiu octroyer gerundi octroyant
auxiliar avoir participi octroyé
INDICATIU je tu il nous vous ils
present octroie octroies octroie octroyons octroyez octroient
imperfet octroyais octroyais octroyait octroyions octroyiez octroyaient
passat remot octroyai octroyas octroyea octroyâmes octroyâtes octroyèrent
futur octroierai octroieras octroiera octroierons octroierez octroieront
CONDICIONAL octroierais octroierais octroerait octroierions octroieriez octroieriont
SUBJUNTIU
present octroie octroies octroie octroyions octroyiez octroient
imperfet octroyasse octroyasses octroyât octroyassions octroyassiez octroyassent
IMPERATIU octroie octroie octroyons octroyez

Vegeu també[modifica]

  • Entrada «octroyer» al Trésor de la langue française informatisé (TLFi).