nou

De Viccionari
Potser volíeu: nou-, NOU


Català
[modifica]

Adjectiu: Del llatí novu(m), acusatiu de novus, del proto-itàlic *nowus, del proto-indoeuropeu *néwos, segle XIII. Doblet de novi i nuvi.
Substantiu: Del llatí vulgar *noce(m), de nūcem, acusatiu de nux, segle XIII.
Numeral: Del llatí nove(m), segle XIV.

Adjectiu[modifica]

nou m. ‎(femení nova, plural masculí nous, plural femení noves)

  1. Recent, modern, que implica novetat.
    Icona d'un missatge nou
  2. Creat, es diu de quelcom que abans no existia.

Derivats[modifica]

Compostos i expressions[modifica]

Sinònims[modifica]

Antònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Nom[modifica]

nou f. ‎(plural nous)

  1. (botànica) Fruit o llavor de la noguera (Juglans regia); és mengívola i de forma molt rugosa.
    Nou de la noguera
  2. (botànica) Tipus de fruit sec indehiscent.

Sinònims[modifica]

Compostos i expressions[modifica]

Traduccions[modifica]

Numeral[modifica]

 <  8 9   > 10
Cardinal:
Ordinal:
Col·lectiu:
Multiplicatiu:
Prefix:
nou
novè
nonet
nònuple
nona-
Viccionari:Llista de nombres en català

nou inv.

  1. (cardinal) Vuit més un.
    Té nou anys
  2. (valor ordinal) Novè, novena.
    La pàgina nou
    El dia nou de maig

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Nom[modifica]

nou m. ‎(plural nous)

  1. Xifra i nombre 9.
  2. (argot casteller) Castell format per un tres envoltat de tres torres, en total nou pilars més el pom de dalt.

Nom[modifica]

nou f. pl.

  1. Novena hora.
    Són les nou del matí

Verb[modifica]

nou

  1. tercera persona del singular (ell, ella, vostè) del present d'indicatiu de noure
  2. segona persona del singular (tu) de l'imperatiu del verb noure

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: 1
  • Anagrama: nuo

Vegeu també[modifica]