lleudar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /ʎəwˈða/
Occidental:  nord-occidental /ʎewˈða/
valencià /ʎewˈðaɾ/, /ʎewˈða/

Verb[modifica]

lleudar trans., intr.

  1. (històric) Cobrar el tribut de la lleuda d’una mercaderia.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: lleudo, lleuda, lleudem
Vocal rizotònica: /ɛ/, /ə/, /e/

Traduccions[modifica]

Falsos amics[modifica]

  • Castellà: lleudar ‎(«llevar la massa»)

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: lleu·dar (2)
  • Anagrama: lladreu

Vegeu també[modifica]

  • Diccionari de la Llengua Catalana ab la correspondencia castellana. Editorial Salvat, 1910. Tom 2
  • Obres de referència: DIEC, GDLC


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional \ʎeuˈðaɾ\, meridional \ʝeuˈðaɾ\
Americà: alt /ʝeuˈdaɾ/, baix \ʝeuˈðaɾ\, austral \ʒeuˈðaɾ\

Verb[modifica]

lleudar trans. ‎(present lleudo, passat lleudé, futur lleudaré)

  1. forma alternativa de leudar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: lleu·dar (2)