habitual
Català[modifica]
- Pronúncia(i): oriental /ə.βi.tuˈaɫ/, occidental /a.bi.tuˈaɫ/
- Rimes: -al
- Etimologia: Del llatí habitualis, segle XVII.
Adjectiu[modifica]
habitual inv. (plural habituals)
- Que es fa per costum, que es converteix en costum.
- Un passeig habitual. Sopar a l'hora habitual.
- Que es dona o s'esdevé amb freqüència.
- Una botiga habitual. Els trets habituals d'una espècie animal.
Derivats[modifica]
Traduccions[modifica]
Traduccions
- Alemany: gewohnt (de)
- Anglès: habitual (en)
- Búlgar: обичаен (bg) (obitxaen)
- Castellà: habitual (es)
- Esperanto: kutima (eo)
- Francès: habituel (fr)
- Gallec: habitual (gl)
- Hongarès: rendszeres (hu)
- Irlandès: rialta (ga)
- Italià: abituale (it)
- Llatí: habitualis (la)
- Portuguès: habitual (pt)
- Suec: vanemässig (sv)
- Xinès: 習慣的 (zh) (习惯的, xíguàndí)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: ha·bi·tu·al (4)
Vegeu també[modifica]
Anglès[modifica]
Adjectiu[modifica]
habitual (comparatiu more habitual, superlatiu most habitual)
Castellà[modifica]
Adjectiu[modifica]
habitual inv. (plural habituales)
Miscel·lània[modifica]
- Síl·labes: ha·bi·tual (3)