esmorteir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /əz.mur.təˈi/
balear /əz.moɾ.təˈi/, /əz.mur.təˈi/
Occidental:  nord-occidental /ez.mor.teˈi/
valencià /ez.moɾ.teˈiɾ/, /ez.moɾ.teˈi/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: esmorteí
  • Etimologia: Del prefix es- i el llatí *admorticire per canvi de prefix, de *admortīre ‎(«amortir»).

Verb[modifica]

esmorteir trans., pron. ‎(pronominal esmorteir-se)

  1. Fer menys viu, intens, violent.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: esmorteeixo, esmorteeix, esmorteïm

Variants[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: es·mor·te·ir (4)
  • Anagrama: esmortiré

Vegeu també[modifica]