enfastidir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /əɱ.fəs.tiˈði/
Occidental:  nord-occidental /eɱ.fas.tiˈði/
valencià /eɱ.fas.tiˈðiɾ/, /eɱ.fas.tiˈði/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Etimologia: Del prefix en- i el català antic fastidi ‎(«fàstic»).

Verb[modifica]

enfastidir trans., pron. ‎(pronominal enfastidir-se)

  1. Causar o sentir tedi.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: enfastideixo, enfastideix, enfastidim

Sinònims[modifica]

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: en·fas·ti·dir (4)

Vegeu també[modifica]