encolomar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /əŋ.ku.ɫuˈma/
balear /əŋ.ko.ɫoˈma/, /əŋ.ku.ɫuˈma/
Occidental:  nord-occidental /eŋ.ko.ɫoˈma/
valencià /eŋ.ko.ɫoˈmaɾ/, /eŋ.ko.ɫoˈma/

Verb[modifica]

encolomar trans.

  1. Passar una tasca o responsabilitat desagradable a algú.
    «Encolomar-me un cas com aquest té un preu...» ([1])

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: encolomo, encoloma, encolomem

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: en·co·lo·mar (4)

Vegeu també[modifica]

  1. Àngel, Brunet i Las, A la butxaca d’un mort. Misteris, misèries, casos i coses de Marc Macintosh, Cossetània Edicions, 2004, pàg. 32