emmalaltir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /əm.mə.ɫəɫˈti/
Occidental:  nord-occidental /em.ma.ɫaɫˈti/
valencià /em.ma.ɫaɫˈtiɾ/, /em.ma.ɫaɫˈti/

Verb[modifica]

emmalaltir intr., trans., pron. ‎(pronominal emmalaltir-se)

  1. Fer caure malalt.
  2. Caure malalt.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: emmalalteixo, emmalalteix, emmalaltim

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: em·ma·lal·tir (4)

Vegeu també[modifica]


Català antic
[modifica]

Verb[modifica]

emmalaltir

  1. forma alternativa de enmalaltir

Conjugació[modifica]

Vegeu també[modifica]