constituir

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /kuns.ti.tuˈi/
balear /kons.ti.tuˈi/, /kuns.ti.tuˈi/
Occidental:  nord-occidental /kons.ti.tuˈi/, valencià /kons.ti.tuˈiɾ/

Verb[modifica]

constituir trans., pron. ‎(pronominal constituir-se)

  1. Establir, organitzar formalment d’una institució.
  2. Destinar legalment.
  3. Ser part essencial.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: constitueixo, constitueix, constituïm

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: cons·ti·tu·ir (4)

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional /ko(n)s.tiˈtwiɾ/, meridional \ko(ŋ)h.tiˈtwiɾ\
Americà: alt /kons.t(i)ˈtwiɾ/, baix \ko(ŋ)h.tiˈtwiɾ\, austral /ko(n)h.tiˈtwiɾ/

Verb[modifica]

constituir ‎(present constituyo, passat constituí, futur constituiré)

  1. constituir

Conjugació[modifica]


Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: cons·ti·tuir (3)