brutejar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  central /bɾu.təˈʒa/
balear /bɾu.təˈd͡ʒa/, /bɾu.təˈʒa/
Occidental:  nord-occidental /bɾu.teˈʒa/
valencià /bɾu.teˈd͡ʒaɾ/, /bɾu.teˈd͡ʒa/

Verb[modifica]

brutejar intr.

  1. Ser o mostrar-se brut.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: brutejo, bruteja, brutegem
Vocal rizotònica: /ɛ/, /ə/, /e/

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: bru·te·jar (3)
  • Anagrama: rebutjar

Vegeu també[modifica]