apuntar

De Viccionari


Català
[modifica]

Oriental:  /ə.punˈta/
Occidental:  nord-occidental /a.punˈta/
valencià /a.punˈtaɾ/, /a.punˈta/

Verb[modifica]

apuntar trans., pron. ‎(pronominal apuntar-se)

  1. anotar
  2. (jocs) Posar sobre una carta la quantitat que es vol jugar.
  3. Insinuar o tocar lleugerament algun afer o matèria.
  4. (teatre) Llegir l'apuntador allò que els actors han de recitar.

Conjugació[modifica]

Paradigmes de flexió: apunto, apunta, apuntem

Sinònims[modifica]

Derivats[modifica]

Traduccions[modifica]

Verb[modifica]

apuntar trans., pron. ‎(pronominal apuntar-se)

  1. Subjectar alguna cosa provisionalment amb puntes o claus.
  2. Dirigir la punta de l'arma en posició de disparar.
  3. Assenyalar o indicar.
  4. Començar a manifestar-se alguna cosa.
  5. (petanca, botxes) Llançar una bola tan a prop com sigui possible d'una altra bola o del bolig sense provocar-ne el desplaçament.

Traduccions[modifica]

Miscel·lània[modifica]

Vegeu també[modifica]


Castellà
[modifica]

Peninsular: septentrional /a.punˈtaɾ/, meridional \a.puŋˈtaɾ\
Americà: alt /a.p(u)nˈtaɾ/, baix \a.puŋˈtaɾ\, austral /a.punˈtaɾ/

Verb[modifica]

apuntar trans. ‎(present apunto, passat apunté, futur apuntaré)

  1. apuntar

Miscel·lània[modifica]

  • Síl·labes: a·pun·tar (3)