aestivus

De Viccionari


Llatí
[modifica]

Adjectiu[modifica]

aestīvus m., aestīva f., aestīvum n.

  1. estival

Declinació[modifica]

Primera i segona declinació, -us, -a, -um.

Cas Singular Plural
Masculí Femení Neutre Masculí Femení Neutre
Nominatiu aestīvus aestīva aestīvum aestīvī aestīvae aestīva
Vocatiu aestīve aestīva aestīvum aestīvī aestīvae aestīva
Acusatiu aestīvum aestīvam aestīvum aestīvōs aestīvās aestīva
Genitiu aestīvī aestīvae aestīvī aestīvōrum aestīvārum aestīvōrum
Datiu aestīvō aestīvae aestīvō aestīvīs
Ablatiu aestīvō aestīvā aestīvō aestīvīs

Sinònims[modifica]

Vegeu també[modifica]

  • Lewis, Charlton T.; Short, Charles. «aestivus». A: A Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press, 1879.